Een nieuwe onderwijzeres.

Vol verwachting komen de kinderen op school. Vandaag is het zover, nu krijgen ze te horen wie hun nieuwe meester of juf gaat worden. Vera, Marja en Magda lopen er druk over te praten. Misschien is het wel de juffrouw van de eerste klas, die is heel aardig. Of, misschien, die stagiaire die vorig jaar bij hun in de klas was en af en toe les gaf, die vonden ze ook wel leuk. Peter, Jan, Bart en Sjoerd, hebben het veel te druk met hun voetbal, ze zullen het vanzelf wel zien, een partijtje voetbal voor school is veel leuker.
Dan is het tijd om naar binnen te gaan. In de klas zit de meester in de handenarbeid hoek, waar ze meestal ook zitten voor een gesprek, op hen te wachten. De spanning stijgt, waarom is die "nieuwe" er nu niet, ze willen het onderhand wel weten. "Meester," vraagt Peter, "ik dacht dat we vandaag die nieuwe zouden zien?" "Ja," zegt de meester, "dat gebeurd ook, ga eerst maar eens rustig zitten, want in zo’n rommel kunnen we de nieuw onderwijzeres niet ontvangen."
Ziezo, een ding weten ze al : het is een onderwijzeres. "Dus niet de stagiaire," zegt Marja tegen Magda. Er wordt op de deur geklopt en.....de moeder van Eveline komt binnen. De kinderen kijken direct naar Eveline, is er soms met haar iets aan de hand? De moeder van Eveline loopt naar de meester en..... de meester staat op en zegt: "Jongens, mag ik jullie voorstellen aan jullie nieuwe onderwijzeres."
Dat is een verrassing, want Eveline heeft nooit verteld dat haar moeder eigenlijk een schooljuf is. Bart port Eveline eens in haar rug en fluistert: "Wist jij dat?" Eveline knikt en zegt: "Natuurlijk, maar ik mocht niets vertellen." "Dan kun jij wel goed geheimen bewaren!" zegt Peter vol bewondering. "Een beetje rustig," zegt de meester, "jullie weten natuurlijk dat dit de moeder van Eveline is. Zij wil graag weer gaan voor een klas gaan staan en daar ben ik erg blij mee. Ik weet zeker dat jullie het met haar prima zullen kunnen vinden". "Daar ben ik ook van overtuigd," zegt de moeder van Eveline. "Dan zal ik nu de klas maar aan jou overlaten, zegt de meester.
Hij pakt zijn tas en vertrekt. Al zijn spulletjes uit het bureau heeft hij gisteravond er al uit gehaald. De "nieuwe juf" kijkt intussen de klas eens rond en ontdekt de hele vriendenclub van haar dochter daarin. Dan zegt ze: "Een heel stel van jullie ken ik al en jullie kennen mij. Maar jullie kennen mij niet van mijn beste kant. Ik was toen een beetje verdrietig, dat is nu over, want ik vind het heel fijn om jullie les te gaan geven."
Ja, dat is waar. Het was Vera al opgevallen dat de moeder van Eveline er heel anders uitziet: veel vrolijker en ze ziet er best leuk uit. Haar haren zitten anders, het lijkt wel of ze een ander kleurtje heeft. Dit is beslist niet de moeder van Eveline, die zij kennen. "Moeten we u mevrouw noemen," vraagt Peter, die vindt dat het lang genoeg geduurd heeft en dat ze nu maar eens gewoon moeten gaan doen. "Jullie hoeven mij geen mevrouw te noemen, ik heet Liesbeth en zo mogen jullie mij noemen. Dat is veel gemakkelijker, want dat doet Eveline thuis ook altijd. Ik wil voor jullie een vriendin zijn, maar.......dan verwacht ik ook dat jullie je als vrienden gedragen!" "Niet klieren dus," zegt Sjoerd met een spijtig lachje, want hij had "voorzorgsmaatregelen" getroffen voor de ontvangst van de nieuwe. Zijn zakken zitten vol met kleurig gevouwen papiertje en een stevig elastiekje ligt op zijn tafeltje klaar, om daarmee propjes te gaan schieten. O,o, dan bedenkt hij dat hij, voor school, de poten van de stoel en de lessenaar van de meester aan elkaar gebonden heeft met een trekklappertje. Op de zitting van de stoel heeft hij "ijswater" gesmeerd en in het doosje met pennen zit een levende muis. Wat moet hij nu doen, hij rent naar Peter, die van de "voorbereiding" op de hoogte is, die stoot Jan aan en ook Bart krijgt een rood hoofd. Dit is wel erg moeilijk, hier hadden ze niet op gerekend. Peter steekt zijn vinger op, juist als Liesbeth wil gaan zitten, gelukkig net op tijd. "Wat is er Peter," vraagt ze. Peter stamelt: "Kun je niet even de gang op gaan, want we willen je op een leuke manier welkom heten."
Liesbeth kijkt Peter eens onderzoekend aan en besluit dan te doen wat hij vraagt. "Ok, ik moet toch nog wat spulletjes gaan halen," zegt ze, "maar wel opschieten en....geen rommel maken." Dan loopt ze de klas uit. Sjoerd, Jan, Bart en Peter rennen naar voren, maken de klappertjes los, Sjoerd stopt de muis in zijn zak, en Jan zet de stoel achter in de klas en legt er een kussen op. Zo dat is voor elkaar. Sjoerd leegt nog even gauw zijn zakken met propjes, en als Liesbeth terugkomt, vindt ze een hele brave klas. Ze komt binnen met twee grote tassen, Peter rent naar voren en neemt de tassen over. "Waar moeten ze naar toe," vraagt hij. "Naar het bureau maar, daarin kan ik straks alles fijn opbergen," antwoordt Liesbeth, die toch eens eventjes goed kijkt naar tekenen van onraad. Ze kan niets ontdekken. Pas in de pauze, als ze haar pennen in de daarvoor bestemde doos wil doen, ziet ze daarin een muizenkeuteltje. Ze denkt: "Daarvoor hadden ze geen tijd meer om het op te ruimen." Dat er wat ongein geregeld was, daarvan is ze overtuigd, maar dat mag haar enthousiasme niet minder maken.
Als de meester, haar 's middags vraagt hoe de eerste dag geweest is, vertelt zij hem, wat ze gevonden heeft. Dan gaat hem een lichtje op: "O vandaar, dat Sjoerd, Bart, Peter en Jan zo vreselijk vroeg op school waren om een boek te zoeken. Ik vond het al vreemd, want ze zijn niet erg lang binnen geweest en hebben zeker een kwartier op het schoolplein gevoetbald. Dat stelletje varkens toch!"   En samen lachen ze om de streek, waarvan ze echter maar een heel klein beetje weten! De volgende dag blijkt de "muis" nog een staartje te hebben: Liesbeth heeft de klas een beetje anders gezet. De stoel met het ijswater erop staat nu gewoon tussen de andere stoelen in en is niet meer herkenbaar. Toevallig treft Bart deze stoel en na tien minuten krijgt hij het eerst smoorheet en dan......zit hij te bibberen van de kou. Liesbeth denkt dat hij ziek is en stuurt Bart naar huis. Zijn moeder kijkt op hij soms koorts heeft. Er blijkt niets aan de hand te zijn, voor alle zekerheid, moet Bart die dag maar lekker in bed blijven . Als Sjoerd tussen de middag langs komt, vindt hij een zeer boze Bart in bed, die zegt: "Als je nog eens wat weet, ik denk dat ik die stoel met dat ijswater had. Wat een ellende!" Sjoerd belooft die middag na school bij Bart te komen spelen, zodat die niet helemaal alleen is. Na school is echter de hele club present, die weten intussen allemaal wat er gebeurd is en........hebben er veel pret om. Het kan nu eenmaal ook wel eens heel anders verlopen als dat je gedacht had.

EVANGELIEVERHAAL:

Jezus' geheim.(Lucas 9,28-36)
Op de berg Tabor toont Jezus aan twee van zijn apostelen iets van zijn goddelijke glorie. De leerlingen houden deze kennis geheim.

Informatie voor de begeleiding.

Doel: de kinderen laten zien, dat iemand erg veranderen kan.

Dat een mens, soms meerdere rollen in het leven kan spelen. Jezus zien we hier van zijn goddelijke kant en de moeder van Eveline in haar rol als onderwijzeres.
Veranderen is altijd mogelijk, dus moet je ook steeds de nieuwe kansen ontdekken.

Wat in dit stukje evangelie beschreven wordt, speelde zich waarschijnlijk af op de berg Tabor, die ligt in de buurt van Tiberias en vlak bij Kana. Dus ook weer in Galilea.

Waarschijnlijk wilden de apostelen Jezus echt wat rust gunnen, en gingen daarom maar slapen. Het is de tweede keer in het evangelie dat er een stem uit de hemel klinkt. Het is de eerste keer dat de apostelen een verschijning zien.

Mozes , een van de aartsvaders en Elia, een profeet, waar over in het vorige hoofdstuk, meer staat. Deze twee figuren zijn voor de Joden erg belangrijk ook nu nog. Nogal wat Joodse mannen dragen de naam Mosje = Mozes. Ook Moos, uit de bekende moppen, heet dus gewoon Mozes.

Het hutten bouwen was in die tijd een normaal gebruik, er bestaat zelfs een feest - het Loofhutten-feest - waarbij de Joden een hut van takken ( van loofbomen met de bladeren er aan) op het terras van hun huis bouwen , daar wonen zij gedurende het feest (ook nu nog!).

Wolken zie je in Israël overdag niet vaak, vandaar dat een wolk in de bijbel, meestal een bijzonder verschijnsel aankondigt.

Vragen, opdrachten en suggestie.

1. Om de kinderen te laten zien, dat mensen in het dagelijkse leven verschillende rollen hebben, het volgende.

Laat ze op een blaadje papier eens de naam van hun vader of moeder opschrijven.
Hij/zij is jouw vader/moeder. Wat is hij/zij nog meer? Van wie is hij/zij zoon of dochter? Wat is hij/zij in zijn/haar beroep. Van wie is hij / zij oom of tante. Van wie is hij/ zij neef of nicht. etc.

2. Ook de kinderen zelf moeten al verschillende rollen vervullen, misschien kunnen ze die zelf bedenken.

3. Mensen kunnen veranderen; zouden de kinderen iets willen zien veranderen bij hun vader of moeder? Durven ze dit aan hun vader of moeder te zeggen. Waarom wel, waarom niet. (als een kind hierop niets wil zeggen, nooit aandringen!!!!!!!!!)
Ook de kinderen kunnen veranderen , sommige veranderingen gaan vanzelf. Welke? ( groei, verandering van stem e.d.) andere veranderingen moeten ze zelf willen.
Misschien weten sommige kinderen wat ze zouden willen veranderen. ( niet al te diep op in gaan!!!!!!!!!)

4. Sommige mensen willen de wereld veranderen en voeren daarvoor actie: zoek eens wat materiaal bij elkaar ( bibliotheek!) over bijv. Greenpeace, Wereldnatuurfonds. Maak met de materialen samen met de kinderen een collage, waarin duidelijk uitkomt, welke veranderingen de kinderen erg belangrijk vinden.

5. Veranderen kun je ook even, tijdelijk. Hiermee kun je spelen, met wat verkleedgoed en wat schmink kan je een heel andere persoonlijkheid worden. Wordt ineens van heel jong, heel oud.

(Als je geen zin hebt in een praatmiddag, is dit natuurlijk een goede mogelijkheid, zorg dan dat je voldoende kleding hebt en schmink, of........vraag iemand, die dit laatste goed kan, een middag te helpen. Hulptroepen!

Het is dan niet de bedoeling om zomaar iets leuks op de snoetjes te maken, maar om de kinderen echt te veranderen. De resultaten zijn soms echt verrassend.)

6. Iets wat natuurlijk vaak veranderd is een toverbal. Verras de kinderen eens met toverballen als traktatie.

7. Veranderen is vaak verrassend!!!!!! Surprise!!!!!!! Leer de kinderen eens hoe ze een pakje op een heel orginele manier kunnen inpakken. Hierover is ook informatie bij een bibliotheek te vinden. Neem als kadootje iets heel simpels, bijv. een wasknijper. Maak hiervan een kanjer van een pak, en gebruik dit eventueel in een viering.